تنبیه روحی به جای تنبیه جسمی

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

باسلام وعرض ادب

موضوع:تنبیه روحی به جای تنبیه جسمی

به نظر میرسد حل نشدن مشکلات معلمان در سه دهه ی اخیر به علت خاطرات تلخی بوده است ،که مسئولین ومتولیان جامعه،که همان محصلین دهه ی 40و50 هستند ازتنبیهات جسمی و رفتار بعضا ..............حتی یکی از معلمان خود در دوران طفولیت دارند؟؟!

وحالا باید برای فردا فکری کرد.

ای که دستت میرسد کاری بکن                      قبل از آن کز تو نیاید هیچ کار

دروضعیت فعلی جامعه که هدف بسیاری ازگروه های دست اندر کار آموزش وپرورش جامعه ی اسلامیمیان استرس زدائی ازجوانان ونوجوانان است که دراثر این فشارهابه بزه کاریهای مختلف روی نیاوردند و درهمین راستا بخشنامه های مختلفی طی چندسال اخیرتنبیه بدنی رامطلقاًممنوع کرده است.اما متأسفانه برخی ازهمکاران وزحمت کشان درآموزش وپرورش بجای ایفای نقش سازنده ی خوددرساختن شخصیت والای دانش آموزان،تنبیه های روحی راجایگزین تنبیه های بدنی کرده اند و بااستفاده ازابزارنمره وتخریب شخصیت دانش آموزسعی درگرفتن انتقام ازیک نوجوان کم تجربه که گاهاً با حرفها و یارفتارغیرعمد خود باعث ناراحتی آن همکارمحترم شده است برمی آیندومستحضر می باشیدکه ازنظر روانشناسی تنبیه های روحی بسیاربسیارنقش مخرب تری درشخصیت دانش آموزدارد ،اینجانب که هفده  سال سابقه تدریس درآموزش وپرورش  وتعامل جدی بادانش آموزان رادارم،به گونه ای که حدود  700 مخاطب تلفنی در دفترچه تلفن اینجانب از دانش آموزان سالهای قبل است متاسفانه تجربه های زیادی از تخریب شخصیت دانش آموزان به علت برخورد نمره ای و تحقیر لفظی را در ذهن بایگانی کرده ام. و تا آن جایی که توانسته ام ؛همکاران عزیز را متقاعد کرده ام که از این روش استفاده نکنند.

اما دست کوتاه است وخرما بر نخیل!!!

اکنون از محضر شما اولیاء محترم ومسئول استدعا دارم که همانند حذف تنبیه های قرون وسطائی در آموزش و پرورش تدابیری اتخاذ فرمایید،(اطلاع رسانی مستند اثرات  مخرّب تحقیر شخصیت در آینده افراد)تا همکاران عزیزمان دانسته یا ندانسته کاری انجام ندهند که در آینده صدمات جبران ناپذیری متوجه آینده سازان جامعه و آینده ی معنوی همکاران نشود.

نکته  قابل توجه اینست؛ که همه همکاران خودشان فرزند دانش آموز  دارند،وبعضا درگیر این معضل هستند، اما یک عزم ملی لازم است . تا در دهه های بعد باز هم این میراث شوم به نسل بعد منتقل نگردد.     انشاءا...

من ا... توفیق مهندس حجت ا.. کثیـــــــــری

رونوشت:

وزارت آموزش وپرورش

سازمان آموزش وپرورش استان اصفهان

اداره آموزش وپرورش ناحیه یک

مربیان ودست اندر کاران دلسوز

روزنامه ها

www.hkasiry.blogfa.com 

 

تواضع وفروتنی

افتادگی آموز اگر طالب فیضی        هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

آموزش يا پرورش؟

بسم الله الرحمن الرحيم

در دنياي كنوني نقش آموزش وپرورش در پيشرفت وتعالي انسان براي همگان اثبات شده است. وهر جامعه با هر گرايش ديني،مذهبي يا عقيدتي سعي كرده است،كه متون درسي را با مسائل ديني،مذهبي يا عقيدتي خود تلفيق كرده؛تا افراد رشد يافته در آن جامعه در تعاملات روز مره خود كمتر دچار تعارض وچالش گردند.

جامعه اسلامي ما هم از دير باز از اين قاعده،مثتثني نبوده است؛واين حقيقت را ميتوان در نوع كتب درسي، از دوران  ابتدائي تادوره هاي تخصصي دانشگاهها ، در همه ي حكومتها به خوبي مشاهده كرد!

بحث مهم اينست، كه آيا اين دو جزء را بايد از هم تفكيك كرد يا تلفيق؟مثلا آيا دانشجو واحد معارف اسلامي را ميگذراند كه در مساجد ومراسم مذهبي ومناسبتهاي اسلامي از آن بهره بگيرد ،يا اينكه در مراسمهايي ؛مانند ميهمانيها، جشن عقد،جشن عروسي يا.......

وآيا افراد خاص شناخته شده اي مانندروحانيون،طلاب ،اساتيدعلوم قرآني وديني ،بايد هنگام آموزش يا سخنراني و....كلام را با نام خدا،ذكر آيه و حديث وتذكر به معنويت آغاز كنند؟يا يك متخصص قلب وعروق،ياكامپيوتر ياساختمان يااقتصاديا......  هم ميتواند در شروع يا ضمن بحث اشاراتي هم  به آيات قرآن مجيد ،كلام معصوم، يا موضوعات معنوي داشته باشد!واصولا تاثير گذاري كداميك در مخاطبين بيشترو روشي منطقي تر است؟