بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (1)

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

بررسی یک آیه:همه خوبیها از خدا و همه بدی ها از نفس است!

مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ مَا أَصَابَکَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ وَ أَرْسَلْنَاکَ لِلنَّاسِ رَسُولاً وَ کَفَى بِاللَّهِ شَهِيداً  ﴿النساء، 79﴾

[ای انسان!] آنچه از نیکی به تو رسد، از سوی خداست و آنچه از بدی به تو رسد، از سوی خود توست. و تو را برای مردم به پیامبری فرستادیم، و گواه بودن خدا [بر پیامبریِ تو] کافی است.

منظور از بدی و خوبی در این آیه برداشت ما انسانها از وقایع پیرامون خودمان است؟

زیرا که همانگونه که می دانیم هیچ تعریف مطلقی برا ی خوبی و بدی وجود ندارد! و این نفس ماست که به طور نسبی امری را خوب و یا امری را بد می داند.و به همان اندازه که امری برای شخصی بد و ناگوار است برای دیگری مانند عسل شیرین است! مانند کشته شدن در راه خدا........

کسانی که به درجه قرب الهی رسیده اند و اولیاء الله (نزدیکان خدا) شده اند. طبق این آیه واضح و روشن نباید نه غم و حزنی داشته باشند و نه خوفی؟!

أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ‌ ﴿يونس‏، 62﴾

آگاه باشید! یقیناً دوستان خدا نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند.